Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De hemel te zien
het guurt
de bomen in
het vlakke land
zijn mijlenver weg
ze lijken
te verdrinken
in de regens aan
een grijze horizon
ik dwaal
steeds verder
de leegte in die mij
bang en angstig maakt
panisch hol ik
langs het pad
dat buigt en oplost
na een flauwe bocht
tot ik struikel
val in grint en gras
voel het met mijn handen
zand tussen de tanden
het smaakt naar aarde
en ik ben weer terug
rol me op mijn rug om
dankbaar de hemel te zien
Angst
angst is een lastig
en naar iets
het ondermijnt je gestel
en is nooit welkom
waar komt ze vandaan
misschien komt het wel
als je geen zelfvertrouwen hebt
en je verlaten voelt.
het leven niet goed aan kunt
angst is iets om bang voor te zijn
angst verdwijnt gelukkig wel
als we positief gaan denken.
angst verdwijn!
Mijn angsten
mijn angsten zijn groot,
om nog meer van deze
slechte dagen te krijgen.
mijn geest is moe
ik voel me leeg
maar probeer toch
gedichten te maken.
ik word ouder
maar hoop toch
op een goede oude dag
waarin mijn gedachten
weer stralend zijn.
wie weet gebeurt het wel...
als voorheen.
Verdriet
mensen met angst,
zijn mensen met verdriet.
wat er scheelt,
dat weet een ander niet.
woorden worden gezegd.
met een bittere intonatie
zoals je voor iets vecht
met je hoofd vol frustratie,
ze grijpen naar inspiratie.
zodat ze weten wat te doen.
ze volgen een weg, ze hebben fatsoen.
diep worden ze geraakt
met woorden uit het verleden,
maar laat die shit achter je,
we zijn nu in het heden.
ga door met je leven, nu dat het nog gaat,
weet dat mensen om je geven
wie weet wordt het te laat.
In de nacht.
In de nacht kan ik 'ik' zijn.
Niemand doet me hier nog pijn.
's Nachts kan ik huilen wanneer niemand mij hoort.
Zoals het hoort.
's Nachts komen mijn gevoelens tot leven.
En hoef ik niet meer bang te zijn.
Niet meer bang voor de pijn.
's Nachts kan ik denken.
Over wat er allemaal is gebeurd.
's Nachts kan ik zijn wie ik wil zijn.
En niet zoals ze altijd zeggen..
Een Nerd.
De hemel van toen
in de schaduw
van de walkant
spiegelt het water
dreigend en zwart
in contrast met
het herfstige groen
een golflijntje verder
weer de hemel van toen
zag lijken al drijven
in vele levens vergaard
heb de crisis ontweken
ben tot heden gespaard
maar iedere keer
als het licht wordt gespleten
komen schaduwen dreigen
tot mijn angsten weer wijken
Dwaalde in herinnering
ik dwaalde in herinnering
waar donker dreigend
en schaduw tastbaar was
weer hoorde ik de stap
en vage woorden alsof
er iemand naar beneden ging
het kraken van de trap
verraadde hoe ver hij
van mij verwijderd was
er viel een gat van ongewis
gevuld met beelden
waarvan ik het bestaan niet wist
zij raakten mij met
klamme vingers van de tocht
en kou die uit de vloer optrok
ik opende gordijnen
liet zon naar binnen schijnen
maar de angst bleef bij me
Ik ben angstig
ik ben angstig
in dit leven
waar kom je vandaan
angst is niet goed
ik wil de angst kwijt
je maakt mijn leven kapot
en maakt het leven ondraaglijk
ik wil zonder angst leven
en de dag van vandaag
mijn angst laten verliezen
het moet mogelijk zijn
ik verlang er intens naar.
Het labyrint van inzicht
ik ben verblind
door de glinstering
van mijn glazen doolhof
waar vroeger alles
in sierlijk transparante
vormen gerangschikt was
spiegelen nu onzekerheid
en vage angst
mij overal tegemoet
het spoor van scherven
kan ik nog verbergen
met onhandigheid
maar de weg in
het labyrint van inzicht
ben ik al even kwijt
heb de lichten getemperd
dwaal in stilte rond want
levensangst snoert mij de mond
Ons laatste avondmaal
ik breng geen groet
aan duizenden
in een stampvol stadion
met geestdrift en applaus
leid de kudde niet
die zonder herder
voedsel zoekt en
enkel slaapt en poept
mijn woorden heb ik
aan de lucht gehangen
om in weer en wind
ieders aandacht te vangen
duurzaamheid is
de nieuwe kwaliteit
geen snel consumptiegoed
maar liefde en medemenselijkheid
de zorg voor nu
en later staat centraal
als we niet veranderen eten wij
binnenkort ons laatste avondmaal
Ogen open
Ogen open
Een donkere ruimte
Een muffe geur
Een krakende deur
Uit een kier
Weg van hier
Een felle lichtstraal
Mijn zintuigen werken optimaal
Het was stil
Ineens een gil
Een klap
Voetstappen op de trap
Krakend gaat de deur verder open
Een vaag figuur komt naar binnen lopen
Ik ben bang
ik zit in een diepe put
met allemaal water om me heen,
ik ben bang te verdrinken,
ik roep om hulp.
en er is iemand die mij verhoort
ik ben weer blij boven te zijn
en naar de blauwe hemel
te mogen kijken
ik dank mijn redder,
het is vast een engel
in mensengedaante!
Tot binnen buiten werd
weer roept angst
met hol geluid
dat voortvluchtig
verre vleugels vliegt
echo's kaatsen
hun niet thuis
gevoelloos tegen
zwarte muren
mijn citadel waar
stemmen dwalen
zonder verhalen
omdat een oor ontbreekt
waar tijd
vandaag vergeet
omdat gisteren
alles overschreeuwt
heb stilte laten groeien
tot binnen buiten werd
zie eindelijk weer vogels vliegen
na een dankbare geboortekreet
Het zit in mijn geest
ik ben bang
niet voor een vlieg
maar voor iets
dat je vanuit de ooghoek
nauwelijks ziet
het beweegt
geeft onrust
omdat het leeft
zonder dat ik er
macht over heb
ik veeg en
probeer het te pakken
maar kan het niet vatten
het zit in mijn geest alsof
het er altijd is geweest
als ik de ogen sluit
dwarrelt het voluit
groeit steeds sneller
als probleem
ver boven mij uit
angst maakt mij klein
ik keer in mezelf
omdat ik niet
samen kan zijn met
mijn chaotische helft
Zij sluiten de kring
ik dwaal
weet niet
waar te gaan
stappen
komen hinderlijk
achter mij aan
dan blijf ik staan
voel hen schuifelend
rond mij komen
zij sluiten de kring
en ik vol angst
sta er midden in
voel het gissen
hoor indringend slissen
waar kom jij vandaan
ik heb ze niet geraapt
de stappen in mijn leven
zijn hun eigen weg gegaan
ze komen dichterbij
willen mijn verhaal
over wat ik heb gedaan
nog kon ik ontsnappen
door heel snel op te stappen
maar onze sporen blijven staan
Jij twijfelt
In de war..
Niet weten wat ik moet verwachten..
Onzeker...
Je hebt al vaker je hart gebroken.
Twijfels..
Weet je het zeker.
Houden van...
Je geeft om me, maar twijfelt omdat je al zo vaak bent gekwetst,
je hart al zo vaak kapot is geramd door het verleden.
Het meisje dat je wilde liep van je weg.
Nu sta ik hier, ik hou van je.
Ik loop niet zo maar weg van jou, laat jou niet staan in de kou.
Ik wil je niet verder kapot maken maar juist helen.
Jou gelukkig maken, maar ook mezelf.
Jij bent dezelfde persoon, alleen niet helemaal.
Ik ben druk, chaotisch en onrustig als 't even tegenzit zie ik geen licht meer.
Jij bent net wat rustiger, relaxter en slaat je er doorheen.
Maar weet, ik sta naast je, dus je bent niet echt alleen.
Kom maar, als je verdriet hebt veeg ik je tranen weg.
Als je lacht en je goed voelt, maak je mij blij.
Als je boos bent, kom maar, ik vang je op.
Als je bang bent, houd ik je hand vast.
Misschien ga ik wat hard van stapel, dat is wel te merken.
Jij hebt geleerd om je zelf te beschermen en ik draaf gewoon door.
Ik ben ook al vaker gekwetst, maar op andere manieren
en ik weet hoe het kan voelen.
Als ik iets wil is het vaak hoe sneller hoe beter, voor mijn gevoel.
Tuurlijk is dat niet zo. Jij weet hoe je daar mee om moet gaan.
Ik loop er toch elke keer tegen aan.
Babe,
I'll be there for you.
Xxx
Mijn angst
mijn angst is dagelijks
zo groot
om mensen die me pijn
doen.
die me geen vrede geven,
maar lijden doen
ik ben zelf ook te gevoelig
ik voel alles zo haarfijn aan.
en ken de mensen goed.
ik voel aan hoe ze zijn.
ik wil niet harder zijn,
maar hoop toch iets sterker
te worden.
opdat ik meer tegen het leven
bestand ben.
laat me geloven dat mijn vader
in de hemel alles goed maakt.
boven bidden en boven denken.
Proefde de hel
zag paarden
in gestrekte draf
van donker naar het licht
verleden ging
de toekomst aan
waarbij zwart werd gewit
tijd sloeg vuur
uit hoeven die sleten
op waarheid en geweten
proefde de hel
in verbrande luchten
een droom die niet vluchtte
zij rondden de horizon
kwamen galopperend weerom
sloten licht met volmaakte duisternis
Het groningse noorden
eindelijk breekt
de spanning van jaren
tot gapende scheuren
verschrikte gebaren
wijzen in wanhoop
naar directe gevaren
geschokt tot diep
in het fundament
blijkt dit geen incident
het vertrouwen is gebroken
op spoken kan men
geen toekomst meer bouwen
nog blijft het stil
in het groningse noorden maar
er komen nu daden geen woorden
Schaduwvingers
als de kraai landt
om zijn prooi te verschransen
komen weer de oude angsten
blijven schaduwvingers
aan je plakken alsof zij jou
voor altijd willen pakken
komen donkere fantasieën
en duistere dromen boven
is je balans en rust vervlogen
vluchten kan niet meer met
een been in het graf omarm dan
de angsten met je warmste lach