En nu? Wat nu?

Je zei tegen me; maak je niet druk,
er is niets aan de hand.
Er was wel wat aan de hand,
je hield niet meer van me.

Je zei: ik hou van je.
Maar je meende er niets van.
Waarom maakte je het anders uit?

Is dit waarop ik zo lang heb gewacht?
Is dit wat men liefde noemt?
Want als het zo'n pijn doet,
dan liever niet.

Hoe kan iemand je zoveel pijn doen,
en het zelf niet eens merken?
Hoe kan iemand mij zoveel pijn doen,
zonder dat hij het ziet.

Jij denkt dat ik allang over je heen ben,
dat ik niets meer voor je voel.
Maar schijn bedriegt,
ik ben nog helemaal gek op je.

Ik laat niets merken, want straks wil je niets meer
met mij te maken hebben.
Straks wil je me niet meer spreken.

Voorlopig ben ik tevreden met dit,
gebroken en toch nog contact met elkaar.