Met respect en gevoel

je dacht dat je lijp was,
elke week weer een andere chik,

het kon je niets schelen wat anderen van je zeiden,
dat gaf je juist een kick.

je vond al die meiden maar zielig,
want ze hadden niet door dat dit om een spel ging,

terwijl je alweer keek naar die andere chiks,
dacht je meisje al aan d'r trouwring.

weken gingen voorbij,
totdat je merkte dat je verdriet had aangericht,

maar alsnog probeerde je verder te leven,
dit keer met je ogen dicht.

het deed je geen moer dat niemand je vertrouwde,
en liet je jezelf keer op keer weer gaan,

totdat op een dag,
geen één meid je meer zag staan,

toen kwam je iemand tegen,
waarvan je hart ietsje sneller ging slaan,

voor het eerst wist je niet wat je overkwam,
omdat je d'r niet kon weerstaan.

maar ze liep verder,
alsof je sneeuw was voor de zon,

pas nu was het moment aangebroken,
dat je zag dat dit niet langer zo kon.

je probeerde verder te gaan,
zonder mogelijke spijt,

maar door dat ene meisje,
was je de weg helemaal kwijt.

niemand gaf je nog aandacht,
dus ging je keihard op je smoel,

want meiden houden van jongens,
met respect én gevoel.