Verpakt in klatergoud

de lach
is weer verpakt
in klatergoud

spiegels kaatsen vol
de schijn van het
uitbundig samenzijn

staan bol
van holle frasen
en platvloerse gein

maar het is voorgekookt
de bordjes smile weten van
geen wijken als wij kijken

waar is de lach
die prikt achter de ogen
wegslik als een brok in mijn keel

die mijn hart
nog diep kan raken en een
blijer mens van mij gaat maken