Nog is het ijs te dun

er speelt winter
in bevroren takken
die wit besneeuwd
naar de hemel reiken

je lach wolkt
in de heldere lucht
stralend jagen blauwe kijkers
sombere gedachten op de vlucht

nog is het ijs te dun
om jouw bestaan te dragen
ik ken je angsten die om
hulp en bescherming vragen

jij danst door de dagen
met de constante pijn
van er plotseling niet meer
kunnen of te mogen zijn

maar licht van zon en sneeuw
zijn de schaduwen te veel
laten jou voor even weer
intens genieten van het leven