Het pianospel

Door de wijzen van het diepst mineur,
in de rechten van het laagst gesteld,
begon ik de klanken van de weide,
die in het begin,
door mij werd verondersteld.
En verder in die diepte,
waar het gerecht mijn hart bespaard,
speelt over de man, die mij gezien had,
de laatste klank dat mij was bewaard.
En dit sprakeloze pianospel,
waar mijn rust steeds langzamer weg drijft,
is de plek waar het oneindige net begint,
en waar de muzikant overbodig blijft.