De laatste gang

met stramme pootjes strompelt hij de bus in
wat grauwe krullen op het broos skelet
de blinde ogen op hetzelfde punt gericht

de vrouw gaat zitten bij een raam
en laat hem op het middenpad
waar hij omvergelopen wordt door grove benen

de vrouw poetst ijverig een vlek weg op de ruit
als om een laatste streling te vermijden

dan loopt ze naar de uitgang en zegt kom
gelaten wankelt hij de treden af

thuis til ik een voor een mijn poezen op
en koester ze langdurig in mijn armen