Nog een klusje

ik heb de dood
in al zijn eenzaamheid
kunnen verwelkomen
met witte bloemen

mijn kist wist niet
dat ik nadat mijn
laatste uur geslagen was
nog steeds gezelschap had

aan ruimte was
er geen gebrek
voor het maatje dat
ik altijd bij me had

ik bedankte hem
voor al die goede jaren
hij lachte wat zei zacht
ik wachtte op je grijze haren

ik stapte over naar
het eeuwig groene pad
hij zwaaide ging weer terug
omdat hij nog een klusje had