Niet voortborduren

hij telt met
al zijn vingers
lacht vriendelijk
als ik iets vraag
beantwoordt mijn
groet als ik weer ga

maar samen praten
doen we niet meer
hij kan geen richting
houden in het sturen
niet voortborduren
in dezelfde kleur

toch hebben wij
een lijvig testament
de fotodoos ons
eigen monument
in kijken lachen wij
samen maakt ons blij

hij luistert ademloos
als ik vertel over het
spelen toen en hoe wij
ons nooit verveelden
dat plezier kan niet meer stuk
in weer herkennen van geluk