1000 woorden

In een wereld vol bewondering
Waar jij even niet kijken kon
Verlaat jou angst in tijd en ruimte
Naar de plek waar ik niet klimmen kon

Want jou ogen spraken 1000 woorden
En in gedachten groeide een plek
Waar de storm de boel vernielde
En jij opnieuw de bloem had gestekt

En hoe verder ik bleef klimmen
Zag jou vrijheid steeds verder weg
Maar hoe hoger ik tot nabij kwam
Leed dit vanzelf tot onze weg

En nu storm en wind blijven hozen
En al het zon lijkt nu op
Dan zeg ik, kom, pak mijn hand "K"
Ik steek onze paraplu op