Lieve Bernhard

ik wil wat zeggen
over mijn grootste liefde
je hebt me aangenomen
en ik werd stenotypiste.
ik vond je meteen aardig.
maar je was getrouwd
maar ik ging heel veel van je houden
aan je jasje ruiken in de
garderobe deed al zo goed.
ik typte zo graag de brieven,
die je me opgaf.
wat voelde ik me gelukkig,
wanneer ik naar je keek
ja, er waren een heleboel vlinders in me
en ik wist dat je ook van mij hield
mijn gedachten waren altijd bij jou
maar je bleef je vrouw trouw
ja, dat deed me toch wel verdriet
ik had toch heel erg gehoopt
dat je mijn liefste werd
ik heb 10 jaar verdriet gehad
toen ik bij je weg was
zoveel psychisch verdriet
ja, ik had een gebroken hart.
het heeft niet zo mogen zijn.