Op de keien

ik wist het licht
voelde donker
in slecht zicht

hield me staande
op de keien waar
anderen glijden

nog had ik perspectief
geen wanhoop in ogen
die niets meer geloven

je zwaaide en het
was geen afscheidsgroet
dat deed me goed

jij bepaalde richting
in mijn leven zonder
direct leiding geven

met lieve compromissen
maar naar het waarom
heb ik altijd moeten gissen