Vergeten woorden

nog heb ik ze lief
de vergeten woorden
zij zullen stenen
bloeien op mijn graf

ze waren van glas
in transparant blond
dat in zachte vioolmuziek
zijn eerste kleuren schonk

waarin zonlicht
liefde speelde tot wind
pas opgestoken
ondeugend je haren vond

nooit heb ik ze
zien breken tot ik
scherven in mijn handen
hield zonder het te weten

weer voel ik hoe zon
lach en ogen ons een
eindeloze zomer gaven met
liefde die in glas weerkaatste