Herfstgezicht

ik zag je in
een fladderend
openwaaiende jas
de hoek omgaan
het leek alsof
je schaduw als
een lichte plek
op het trottoir
bleef staan

nog hoorde ik
het tikken van
je hakken in een
geluid dat aan
de muren van
huizen leek te
blijven plakken
jij die frank en vrij
in het jeugdig fris

met lange doel
gerichte passen
straten vulden
samen met een
stormachtig wind
slagregens tegen
striemend in het
lachend geheven
herfstgezicht