Zwart goud

in de lage zon
klotste het zwarte
water zijn gouden
kuiven uitbundig in
blinkend bewegen

de donkere
afgronden zonder
taal of enig teken
van inhoudelijke
communicatie

het zwarte goud
gaf ruimte maar
vrat energie in de
niet aflatende
emotiespeelbal

slurpte aandacht
in afleiding van
macabere suïcidale
actievlagen om te
pogen rust te vinden

om eigen chaos te
exporteren uit
samenspannende
momenten die aanleiding
gaven tot defragmentatie

van een werkelijkheid
naar nul maar drempel
en daad culmineerden
in het besef zwart goud
is echt flauwe kul