Verzorging in grijs

het tweede
leven blijkt
in de praktijk
geen sine cure
te zijn maar
meer een reprise
van het eerste

dat zijn
continuering in
genoegzaamheid
te vaak onderbroken
ziet worden
door allerhande
irritante toestanden

die de uiterste
houdbaarheid
en garanties al lang
voorbij blijken te zijn
en ook na dure
reparaties niet meer
in deze tijd passen

dan de renovatie
keuzes maken
zonder contrasten
meegaan in het
nieuwe gewaagde
vorm en kleuren
patroon zonder vloek

allemaal gedoe dat
nieuwe inzichten
vraagt de bestaande
orde overhoop haalt
en chaos die alleen door
verhuizing naar verzorging
in grijs op te lossen is