Zittend aan de waterkant, kijk ik om me heen
Ik zie zoveel, het is zo mooi
Gelukkig ben ik niet alleen
Jij zit naast me en kijkt me aan
Heel even lijkt de tijd stil te staan
Zittend aan de waterkant, kijk ik om me heen
Het water kabbelt tegen de wal, het glinstert prachtig als kristal
Daar zit ik dan; alleen
Maanden terug zaten we hier nog samen
Keken we naar de ondergaande zon
Stekende pijn voel ik in mijn hart
Dit is de plek waar het tussen ons allemaal begon
Zittend aan de waterkant, kijk ik om me heen
Ik kijk, maar zie niets
Voel me zo verdomd alleen
De wind waait door mijn haren
Oude herinneringen flitsen door mijn hoofd
Voor jou wou ik perfect zijn, ik heb me vreselijk uitgesloofd
Maar het mocht niet baten
Nu rest mij niets anders dan “ons” tot een oude herinnering te laten
Zittend aan de waterkant, staar ik voor mij uit
Ik ben het zat mezelf hier op te vreten
Ik moet door, wil het verleden vergeten!
Ik sta op en doe mijn handen in m'n zakken
Rustig loop ik verder, daar langs de waterkant
Die middag aan de waterkant
Besloot ik mij voorlopig niet te binden
Nu is het de hoogste tijd mezelf terug te vinden
En niet langer dat stille meisje te zijn
Zittend aan de waterkant