Je leven verandert, des te ouder je wordt.
Je komt er wel achter, het leven is maar zo kort.
Ik leerde het leven kennen toen ik begon uit te gaan.
Je lacht, je zingt, je danst en laat geen traan.
In het begin lijkt het allemaal zo mooi.
Je bent zo vrij, niet meer in een kooi.
Maar als je het echte stappen leert kennen,
wordt het steeds gekker.
Je begint er steeds meer aan te wennen.
Er komt van alles in het spel. Seks, drugs en geld.
De thuissituatie verandert, de sterke band verwelkt.
Wanneer je zover bent, wil je je eigen leven.
Je hebt het niet door, maar je gaat je steeds meer geven.
Een wijntje, een lijntje, een pilletje, zo krijg je een eigen willetje.
Mensen zeggen; stop, niet doen. Ze blijven zeuren.
Je zegt dan; goed, het zal niet meer gebeuren.
Maar voor je het weet gebeurt het weer.
En zo gaat het keer op keer.
Totdat je een keer flink in de shit belandt.
Ja en dan.... dan sta je op de rand.
En dan is aan JOU de keus.
Is het over of stop je weer wat in je neus!?