Je zal van niemand anders meer houden,
van niemand meer dan van mij.
Maar was het wel handig om dat te zeggen?
meende je wel wat je zei?
Waarom moet ik het dan nog steeds?
Nog steeds voor je strijden.
Had je het niet anders kunnen zeggen?
had je die zin niet beter kunnen vermijden?
Het hoorde gewoon zo,
jij en ik liefhebbend en voor altijd bij samen.
Maar wat als ik dat nou niet wil?
moet ik me er dan voor schamen?
Ik had je niet kunnen veranderen,
hoe graag ik het ook had gewild.
Ookal wou je mij nog zo graag,
lieve schat, ik had je honger niet gestild.
Je was te druk bezig met jezelf,
nooit een ander in het licht.
Je ego mocht niet beschadigd worden,
altijd jóuw toekomst in het zicht.
Ik ben er klaar mee,
ookal hou je misschien veel van mij.
Hou toch maar van iemand anders,
want ik geloof er niks van wat je zei.
Zorg goed voor jezelf,
ik hoop je niet meer te zien.
Probeer verder te gaan,
en niet verdrietig te zijn bovendien.