Altijd een bos met krullen,
Altijd een lach op je gezicht.
Maar van binen had jij veel verdriet.
En niemand die het weet of ziet.
En nu spelen er zo veel vragen in m'n hoofd,
Waar ik het antwoord nooit op krijg
Waarom is de vraag?
Waarom wou je niet meer naast ons staan?
Waaron zie ik jou nu niet meer?
Waaron moet ik jou nu zo veel missen?
Waarom moest dit nu gebeuren?
Waarom, waarom?
Maar het antwoord krijg ik niet.
Lieve Rebecca, ik zal je missen.
Je blijft in ons hart.
xxx
Je nichtje.