Starend uit het raam kijk ik naar boven
Vragend waar jij nu bent
Gelijker tijd rolt er een traan over mijn wang
Een traan van verdriet
Spokend gaan de vragen door mijn hoofd
Waar ben je nu en ben je niet alleen
Mijn hart doet pijn, wetend dat jij nooit meer bij me zal zijn
Dit gedicht heb ik geschreven toen mijn vader is overleden aan die ellendige rot ziekte(kanker).
Ik mis je en vergeet je nooit meer. xxx je dochter Monique