ebbenhout en ivoor
prachtig, zij aan zij op mijn
toetsenbord en piano
konden mensen maar zo in
harmonie samen leven
niet kijkend naar kleur..
net als ik met open mind
de mensen die zich beperken
in denken
of het juist uitschreeuwen daar
heb ik niets mee.
het is zó achterhaald dit alles
ebbenhout en ivoor
gaat in de eerste instantie over
muziek en hoe die toetsen zo
prachtig zij aan zij liggen
kleur bij kleur
om van te genieten... toch?
hou op met oerwoud geluiden
op het voetbalveld
hou op met dat gescheld, niet te
spreken van geweld.
laat ons samen leven in harmonie.
leren we het dan nooit,
is respect alleen maar een te vaak
gebruikt woord?