weer roept angst
met hol geluid
dat voortvluchtig
verre vleugels vliegt
echo's kaatsen
hun niet thuis
gevoelloos tegen
zwarte muren
mijn citadel waar
stemmen dwalen
zonder verhalen
omdat een oor ontbreekt
waar tijd
vandaag vergeet
omdat gisteren
alles overschreeuwt
heb stilte laten groeien
tot binnen buiten werd
zie eindelijk weer vogels vliegen
na een dankbare geboortekreet