ik ben verblind
door de glinstering
van mijn glazen doolhof
waar vroeger alles
in sierlijk transparante
vormen gerangschikt was
spiegelen nu onzekerheid
en vage angst
mij overal tegemoet
het spoor van scherven
kan ik nog verbergen
met onhandigheid
maar de weg in
het labyrint van inzicht
ben ik al even kwijt
heb de lichten getemperd
dwaal in stilte rond want
levensangst snoert mij de mond