ik scharrel wat
schuifel vooruit
mijn huid looit
ongeduld van jaren
weer heb ik haast
om ruimte te vinden
voor mijn eigen dingen
vol verbazing over de tijd
die gestadig langs
mijn schrale vingers glijdt
zonder dat er iets gedijt
waar op ik terug kan kijken
stoffig en oneffen
zijn de paden die ik ga
wat vroeger breed was
heeft nu de smalte van 1 spa
ben vertrokken maar
mijn thuis is zoek
ik wacht wel even
weet niet hoe het verder moet