ik weet het nog,
ik was zo'n kleine meid.
ik zat op de schoot van mijn ouders, en geraakte daar mijn tranen kwijt.
want had ik een nachtmerrie, dan kwam je zomaar in mijn droom.
om me te beschermen tegen nare dromen die ik toen had.
maar doordat jij naast me kwam zitten, weer vergat.
maar door de tijd heen, dat ik ouder werd,
liet je me niks doen, maar kijk mama er is niks aan te doen.
ik wil mijn vleugels spreiden, ik ben niet meer die kleine meid..
ik ben groter tot uw diepste spijt.
ik weet dat je me altijd zou beschermen.
maar het is tijd om me mijn weg op te laten gaan.
mij mijn keuzes laten maken..
geen paniek als ik fouten maak, ik zal er wel uit leren,
en altijd naar het goede terugkeren.