ik zag gezichten
in niet begrijpen
een vage groet
ging langs mij heen
ik was alleen
ogen bolden
tolden om en om
een akelige lach
die gele tanden zag
in een scheve mond
voelde een hand
in sprakeloos raken
proefde ik toch een
angstig misverstand
en komende paniek
ik was het niet
en wilde weg
de deur van hout
voelde vertrouwd
in eindelijk opengaan