De pijn in haar ogen
Het verdriet van haar hart
Af te lezen in die blik
En aan het eind van de dag
Die lichte snik
Die doorklinkt in je stem
Wanneer je zegt het gaat goed
Maar ik weet; het ligt aan hem
Dan kookt opnieuw mijn bloed
De man die alles verkloot
Die zich mijn vader noemt
Soms dacht ik; was je maar dood
En liefdevol geweest
Zodat we goede herinneringen hadden
Maar die hebben we niet
Alles is te moeilijk verlopen
Ogen uitgebeten van tranen
Die zich langs je wangen banen
Alsof ze zoeken naar hoop
Hoop die er niet meer is
In onze dagelijkse strijd
Een gevoel, een gemis
Naar een betere, mooiere tijd
Doe ons dit niet langer aan
Je wilt van je kinderen respect
Maar die moet je wel verdienen
Anders kan je beter gaan
Wees dan nu de vader
Die je zou willen zijn
Breng ons weer nader
Tot een leven zonder pijn
Laat je goeie kant overwinnen
In deze dagelijkse strijd
Je kunt niet meer verliezen
Maar je hebt niet de eeuwigheid.