wij kenden het spel
van eb en vloed
met zand en de golven
bouwden de dijkjes
wisten bij voorbaat
dat water er over heen slaat
begonnen weer zonder
woorden opnieuw
maar iets verder weg
er waren geen ruïnes
het strand bleef intact alsof
ons plezier geen geschiedenis had
we zagen in schuim
hun overwinningslach op
zand van maagdelijke pracht