ik dwaalde in het wit
stilte dwarrelde in
fragmenten uiteen
kleefde en beklemde
geen enkel impuls
drong daar door heen
er was te weinig afstand
om alleen te zijn in pijn
die ik niet delen kon
ik snakte naar contrast
het onderscheid dat
weten liet waar ik nu was
miste de kleine
schaduw van geluid in
lichte trilling op mijn huid
tot jij mij raakte
met warmte uit het niets
de eerste kleuren maakte
heb je gezicht
geboren zien worden
in een hemel van licht
jouw liefde is terug
volmaakt in het paradijs
waar ik jou als eva wist