je schopte
zachte muziek
in het mechaniek
van de schijf
tot hij zijn
vertrouwde draai
had gevonden in
snelheid en geluid
je komde
handen rond klei
die randen verkenden
van meegaandheid
en consistentie in
samenspel tussen
cirkel en lijn zonder
breekpunt te zijn
fraai welft
lichte druk de
soepele klei
gelijkmatig
de hoogte in
waar kunst zich
in schoonheid
zal openbaren