je hand wenkte
de lach wees mij
het pad dat ik
nog had te gaan
in kleine bochten
was er oponthoud waar
zicht jouw perspectief
niet goed onderbouwde
op de gis en in
goed vertrouwen
spoedde ik mij voort
naar handen zonder woord
het duurde lang voor
ik jouw blik ontmoette
mijn bakens moest verzetten
toen jij mij warm groette
je opende een wereld die
ik anders nooit zou kennen
waarin ik eindelijk aan echte
menselijkheid mocht wennen