hoe jij keek
kon ik alleen
in je ogen lezen
jouw lieve
aanhankelijkheid
sprak iedere
seconde warmte
met die blik
in tal van
eigen kleine
changementen
al naargelang
de stemming op
jouw bühne en
mijn tegenspel in
de choreografie
die komt
uit het intens
geestelijk
contact dat
aanviel en
pareerde waar
lichaamstaal
lachte als applaus
bijzonder
hoe het echte
leven verandert
als derden
belichting en
geluid instellen
tunen en
warmte geven
in de nieuwe
contrastenwereld
zijn kleuren anders
spelen schaduwen
hun eigen spel
verdwijnen met een
druk op de knop om
nooit meer te verschijnen