nog slaan
de kerkklokken
van het verre
klooster warme
slagen langs
een van hitte
trillende horizon
door het
groengele
gewas kapt
de herfstmelodie
zijn kleuren in
het aroma van
volle slagen
die de bundels
langs zijn pad
lijnrecht formeren
verder verschrikken
vogels vliegen op
uit hun verborgen
schaduwplek
op weg naar
verbondenheid
weg uit zon
en het gebrom
van prikkende
en gemeen
stekende insecten
mensen kiezen het
donkergroene loof
dat koel gehouden
wordt met schaduw
voor rust en
lichaam verkwikt
de geest weer vit