Er was altijd tijd voor een knuffel,
altijd tijd voor een hartelijk woord.
Maar ik heb niet geleerd om met U te praten,
gevoelens werden niet gehoord.
Nog kost het me moeite om te zeggen,
dat u mama, mijn liefste bent.
Heel soms wil het me wel lukken,
en je ziet, u bent het van mij niet gewend.
Hoe lief is dan dat verlegen lachje,
die blik die zegt; wat moet ik hier nou mee?
Iedereen heeft de allerliefste moeder,
maar de mijne telt minimaal voor twee.