Niemand die het ziet...

Elke dag is weer een strijd..
Het is helaas een feit..

Elke dag weer pep ik mezelf op..
En zeg ik tegen me zelf..meid, kop op..

Stralend met een lach..
Iemand die met beide armen het leven omarmt..

Totdat het toneelstuk is afgelopen..
En ik weer ik word..
Zonder lach..
En onzekerheid heeft haar in zijn macht...

Elke nacht is weer een hel..
Alleen... Ging de tijd dan maar snel..

En dan 's morgens gaat weer de wekker..
En begint het toneelspel...
Trek ik dit nog wel...