Bang dat mensen me haten

Ik ben zo bang dat mensen me haten,
dat ze me lelijk vinden of dom over me praten.

Ik denk altijd dat ze me niet moeten,
en dat blijft maar in m'n gedachten wroeten.

Ik weet niet wat ik er aan kan doen,
ik weet dat het nooit meer word zoals toen.

Ik blijf altijd maar denken dat ik alles fout doe,
en dat als ik wat doe, dat iedereen denkt 'wat een koe'.

En als ik er dan met iemand over ga praten,
dan kan ik mezelf wel haten,
want dan krijg ik geen woord uit mijn mond,.

Het enige wat ik dan nog kan is huilen,
en dat wil ik het liefste voor iedereen verschuilen.

Maar soms gaat dat niet en komt alles naar buiten,
en dan wil ik het liefste wegrennen en me van iedereen afsluiten.

Maar als ik dat doe, ben ik bang dat iedereen me raar vindt,
en dat ze denken ' wat een klein kind '.

Maar daarom zet ik iedere morgen,
een grote lach op me gezicht als ik wakker word.
En zo ziet niemand dat ik van binnen instort