Alleen!

Niemand weet hoe ik me voel,
niemand die dat ooit komt te weten.
Ik zit hier op mijn bed,
weggezakt in mijn verdriet,
weggezakt in mijn gedachtes,
om te denken wat ik moet doen.

Niemand die weet hoe het is,
niemand die ooit weet hoe het is.
Nog steeds zit ik hier weggezakt,
de secondes tikken voorbij..
Met de gedachtes vol met pijn,
zal ik beginnen met afscheid nemen.

Pijnen die ik heb..
zal ik bij me dragen, ver weg,
ver weg van boven.
Ik neem wat rust en een diepe zucht..
Mijn hart dat steeds langzamer klopt.
Nog even en dan is het zo ver.
Ik zal mijn rust vinden.

Steeds meer weggezakt onderuit,
steeds meer secondes tikken voorbij..
Nog even.. en dan is alles allemaal voorbij!