Zielenpijn

Als je keer op keer zo teleurgesteld bent
En je alleen nog kan huilen in de nacht
Je zeker weet dat niemand je werkelijk kent
Je verstikt wordt door een onzichtbare kracht

Je rent en rent, je bent op de vlucht
Zoveel tranen, zoveel intense pijn
En je stopt met een diepe zucht
Je wilt niet langer lijdend zijn

Je vertrouwt niemand meer
Praat alleen nog met de altijd grijnzende maan
Want mensen doen je zeer
En daar wil je ver vandaan

Soms praat ik met de maan
Dan spelen we een spel
Wie het langst kan lachen
Maar hij wint het wel

Want mijn lach gaat over in tranen
Ze zijn zo rood als wijn
Die zich langs mijn hart heen banen
En dan verga ik van de pijn

Lichamelijke pijn, daar zijn pilletjes voor
Maar dat intense, daar diep van binnen
En je moet je voortslepen, door en door
Maar wat moet je dan beginnen?

Tot ik weet hoe ik verder kan gaan
Tot mensen weer te vertrouwen zijn
Blijf ik praten, lachen en huilen met de maan
Het zelf uitvechten met de pijn

Soms is de nacht je grootste vijand
Maar vaker je allergrootste vriend
Die laat je jezelf zijn, laat je in je waarde
Die laat je zijn wat je verdient