Midden in de nacht..

Het is midden in de nacht, ik schrik wakker uit mijn droom.
Durf m'n ogen bijna niet te openen,
maar toch doe ik het, gewoon om te kijken.
Te kijken of u echt terug bent maar als ik mijn ogen open is het donker.
Als mijn ogen gewend raken aan de donkerte
merk ik dat u hier niet bent, maar dat het een droom was.
Hij leek zo echt, samen op de schommel in de achtertuin..
Eigenlijk had ik het kunnen weten, dit kon niet waar zijn.
U weer hier, ik schommelend als een klein meisje
met tegenover mij; mijn lieve opa, mijn vriend!
Ik probeer terug in slaap te komen, maar vreemd genoeg
blijft dit filmpje door mijn hoofd spelen, ik lig wakker, uur na uur..
Fantaserend hoe alles vroeger was, fijn zo zonder zorgen en zonder pijn.
Dat je alleen moest denken aan plezier maken en spelen,
niet wetend dat er tegenover het leven ook de dood staat.
Niet te beseffen als een klein meisje van zes jaar oud, en toch zoveel jaren later. Opeens een klap krijgen, beginnend te beseffen
dat ik u mis en dat ik u graag terug wil.
Maar helaas de strijd was al gestreden, u heeft helaas maanden pijn geleden.
En nu na al die jaren ben ik het een plekje gaan geven,
dat we zonder u moeten leven, maar vanaf boven kijkt u altijd toe,
u bent nu op een goede en rustige plaats.