Rekeningen, rekeningen en nog eens rekeningen..

De rekeningen blijven maar binnen stromen.
Ik zie door de bomen het bos niet meer.
Hoe heeft het zover kunnen komen?
Fouten herstellen van een ander, veel regelen,
opnieuw bellen, dat in herhaling en elke keer weer.

In het openbaar hoofd omhoog en borst vooruit.
Eenmaal terug getrokken, huil ik zonder geluid.
Kom op anderen hebben het erger, denk ik dan.
Ik moet het redden, maar tegelijkertijd denk ik waarvan?!

Ik vindt het zwaar en lastig om in deze tijd van de maatschappij,
en zonder familie, op eigen benen te staan.
En werk? Ook dat, ik heb op het moment geen baan.
Soms zit het mee, maar nu valt dat vies tegen.
Ik moet afkoelen, ik moet naar buiten en daar loop ik dan, in de regen.

Alles word continu duurder en met de crisis van nu erbij,
word het helemaal moeilijk om rond te komen.
Zit je echt diep in de put, word zelfs je inboedel je ontnomen.
Waar is de tijd dat men blij was met 25 cent?
Dat het niet om je geld gaat, maar om wie en hoe je van binnen bent?!

Geld maakt niet gelukkig, dat is wat men tegen me zij.
Maar geloof mij nou,
geld maakt mij op het moment echt wel gelukkig EN blij!
Ik zou weer rond kunnen komen.
Weer kunnen denken en werken aan me toekomst dromen.
Dat ik men weer terug kan betalen.
Maar ik zit (nog) niet in die situatie, dus zal niet verder afdwalen.

Ik doe me best en draai elk dubbeltje op z'n kant.
Ik denk bij alles twee keer na voordat ik iets onderneem
en gebruik verder m'n verstand.
Het is negatief, moeilijk en nu voor mij niet fijn.
Maar ik denk van, deze tijd gaat ook voorbij.
En ik onthoud, na regen komt zonneschijn.

De rekeningen blijven maar binnen stromen.
Ik zie door de bomen het bos niet meer.
Hoe heeft het zover kunnen komen?
Fouten herstellen van een ander, veel regelen,
opnieuw bellen, dat in herhaling en elke keer weer.