Geef het tijd

geef het tijd

nachten eindeloos lang
hart koud als ijs
liefkozende woorden
die herinneringen zijn
geworden
er was zoveel mis

omdat tranen zouden drogen
vanzelf alles weer zou helen
want beter tevreden en alleen
dan ongelukkig samen

liet ik je gaan

daarvan kreeg ik geen spijt
mijn hart opende zich
voor een nieuw begin
er woont opnieuw een
ander in

liefde kleurt mijn wangen
weer met een zachte
blos en zie...

tijd bleek een vriend