Stilte krijst

de vleugels
van mijn kasteel
zijn lamgeslagen

torens trillen
dralen in
ten ondergaan

fundamenten breken
gewelven zien
voor het eerst de maan

stilte krijst uit
restanten leven dat
geketend aan de muren staat

de aarde barst
verzwelgt het spiegelbeeld
deze droom is nooit geheeld