Lege straat

langs deze rustige straat loopt men bedaard
in een leegte zonder woorden
een “nette “glimlach stevig geplakt over niets
altijd maar de schijn ophoudend

het gaat goed met ons hoor...

er wonen geen kinderen meer in deze buurt
ze zijn allang weg, geen geroep of schaterlach
tuinen bloeien daarentegen eindelijk volop
de schommels werden verwijderd

als je goed luistert in de avond hoor je de
echoën van kinderen die geleefd hebben
ooit was dit een drukke straat
nu bespreken de bewoners nieuws van geen
enkele betekenis

om niet te bezwijken onder hun last zoekt
men de buren op want hun verhalen zijn
gelijk aan die van hen. ze drinken thee dat
bitter smaakt

ze zijn ook bitter

achtergebleven op een plaats waar kinderen
behoorden te zijn.
nette “glimlach “ vastgeplakt over streepjes
lippen... bleef men achter, kinderloos

kinderlevens, zo ontzettend broos
ze zijn allemaal gestorven