Achter schuiltakken

in stilte
achter schuiltakken
rust ik uit

maar de bladeren
zijn gevallen
langs mijn huid

onbedekt
trotseer ik
alle blikken

weer
doet het zeer
dat vragend prikken

ben nog niet klaar
om het heden open
tegemoet te treden

hardnekkig
spookt de pijn
uit mijn verleden