Een verre stilte

ik zag je ogen
neergeslagen
je had van die dagen
dat je onbereikbaar was

waarop zelfs
je lach
een verre stilte
in zich had

toch keerde jij
je nooit
van ons af
omdat je om ons gaf

dan was er weer
het raken
in steeds opnieuw
contacten maken

het ontdekken
van je eigen plekken
in samen gaan
voor een gelukkig bestaan