Geland onder applaus

er is nog geen ontwaken
maar ik ben klaar met
vreemde handen die mij raken
die zich bruut alles eigen maken
wat ik ooit heb liefgehad

de dagen zijn verdwenen
in een samen wachten op
ik ben hier niet alleen
maar wel verdwaald tussen
emoties die ik niet begrijp

in een langzaam ordenen
sluit zich de chaos die mij
onverhoeds is overkomen
ik ben geland onder applaus
eindelijk voelt het weer als thuis