En ik begreep

in een stad, nog nooit geweest
een land waar mijn lief is
liggen ook mijn voetstappen
hoor de echo
van onze stemmen

daar waar het altijd oorlog is
lopen wij samen
hand in hand
slapen op het dak
alsof er geen afweergeschut is

kijkend naar de sterren

in het zachte ochtendlicht
net voor ik me bewust ben
van mijn leven
waar mijn onschuld nog leeft

ik net als ieder mens op aarde
opnieuw geboren ben
in een nieuwe dag
onschuldig als een baby....

ontwakend... heel even
een seconde misschien
heb ik - het - begrepen