De flowerpowermeiden

kuiven zijn weer gladgestreken
kistjes achteloos weggesmeten
orde klinkt als een refrein

maar af en toe jankt een gitaar
krijgt het drumstel weer de stuipen
in een spasme van voorheen

dansen beat en rock hun ruige tijden
in een nostalgische revival van
provo en de flowerpowermeiden

de sax klaagt weemoed
en huilt langzaam uit als
vergane glorie de tent weer sluit