Zoekende onzekerheid

ik schrok
maar zag je ogen
herkende nauwelijks je gezicht

de tijd had
in zacht mededogen
de hardste lijnen al gewist

in zoekende onzekerheid
keek je me aan maar wat
wij voelden kreeg nog geen naam

ik streelde je hand
wat ooit sterk en krachtig was
had nu een zachte kant

merkte dat de twijfels
verdwenen in het even
dat de zon had geschenen

de pijn wat bedaarde maar
in het afscheid hoorde ik je woorden
waar zijn de anderen gebleven